De afgelopen weken zaten er steeds maar enkele rijpe frambozen tegelijk aan. Die gingen meteen van de struik in de mond. Nu worden het er wat meer en dus ga ik sparen. Om de dag een bodem in een bakje de vriezer is. Wanneer ik genoeg verzameld heb ga ik er jam van maken.
De tomatenplanten raken afgedragen en leeg. De afgelopen vier jaar heb ik dit nog niet meegemaakt. De planten waren dan al lang vergeven van de phytophtera en dus gerooid. Maar het is vochtig dus de schimmel kan nog elke dag toeslaan. Dus ik geniet van elke dag dat ik kan plukken.
Enkele sperziebonenplanten zijn echt leeg. Die gaan eruit. Dat wil zeggen, ik knip ze vlak boven de grond af. De wortels met stikstofbolletjes blijven in de grond als voeding voor de najaarsteelt; prei en andijvie. Ook vind ik nog wat jonge koolplantjes, ik geloof spitskool (weer geen naamstokje erbij gezet), die kunnen ook nog wel uitgeplant.
Een scheutje mestwater erbij en groeien maar. Met een mooie nazomer kan het best nog wat worden. Moestuinieren is soms gokken. Je kunt winnen of verliezen.
Bij eerder geplante prei had ik eigen compost gestrooid. En wat komt daar allemaal op? Tomatenplantjes!
Echt een heleboel. Ik snap daar niets van. De tomaten eten we altijd met zaden en al. Andere kook ik en gaan door de roerzeef voor soep of inmaak. De vellen en pitten gaan inderdaad in de compostbak. Zouden die gekookte zaden nog kiemkrachtig zijn? Het lijkt er wel op.
Wat er ook opkomt, maar nu doelbewust uit laten zaaien, is de veldsla. Tussen de koolrabi komt het allemaal op. Heel veel kleine ronde blaadjes. Wanneer de koolrabi geoogst is heb ik weer een veldje veldsla klaar voor de winter.
Eindelijk heb ik de moed gevat om zoetzuur te maken van de komkommers. En zoals gewoonlijk is het eraan beginnen het meeste werk ; )
Ik gebruik al een paar jaar een recept uit het boek; Vers uit de tuin, van Sarah Raven (een echte kookbijbel voor moestuinders). Omdat ik eigenwijs ben geef ik daar elk jaar ook weer een eigen draai aan. Dat betekent dat het zoetzuur het ene jaar wat zuurder is dan het andere.
Het verrassende van zoetzuur maken is dat je het niet kunt proeven als je het azijn/suiker mengsel maakt. Ook kun je het zoetzuur niet meteen proeven als je het gemaakt hebt. Het moet eerst een paar weken staan zodat de smaken intrekken. O, en ik realiseer me nu dat ik geen peper in het mengsel gedaan heb, vergeten. Maar wel mosterdzaad en wat dille. Dus.... afwachten maar.
Van de week fietste ik even langs de vlierstruiken in de buurt. De bessen beginnen te kleuren. Dat wordt straks vlierbessen-, frambozen-, bramenjam. Ik verheug me er al op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten