vrijdag 23 oktober 2015

Opruimtijd

Er is nog van alles te oogsten op de tuin, maar het is ook echt opruimtijd. Terwijl ik de ranken van de stokbonen aan het klein knippen was, kwam mevrouw merel even een kijkje nemen.


Aan de stokbonen zaten nog een paar nieuwe boontjes. Die plukte ik nog een laatste keer en toen ging de schaar er in. Wat een taaie ranken zijn het. Ik snap nu hoe het kan dat mijn hele bonentent niet omgewaaid is met de zomerstorm. De ranken hebben hem vastgehouden.
De bonenpeulen leg ik in de kas te drogen.


En wat een hoop ranken hield ik over. Eerst leek het me een enorme klus om die fijn te knippen maar het viel reuze mee.


Na een goed half uur was alles weg. Verdeeld over de stukken waar de bonen en waar de courgettes hadden gestaan. Dat gaf een tevreden gevoel : )


De groene bonen gingen 's avonds in een stoofpotje. Samen met gesnipperde olijfkomkommer, paprika en jonge scheuten van de oerprei. Met quinoa en wat tuinbonen en capucijners erbij voor de eiwitten was het weer een volledige en erg lekkere maaltijd.


De oerprei die ook het stoofpotje in ging is een overblijvend bolletje. Je kunt de bolletjes in oktober/november planten en dan staan er voor de winter al groene sprieten boven de grond, waar je van kunt knippen. In de zomer sterven de planten af, waarna je de bolletjes kunt opgraven en in het najaar weer kunt uitplanten.
Deze oerprei stond onder een nogal uitbundig groeiende Oostindische kers en ik heb ze dus laten staan. Zoals je op de foto ziet groeien ze al weer uit. Ik heb geen idee of ze wel op dezelfde plek mogen blijven, of dat er dan ziektes in komen. Ik ga het wel zien. Ik heb ze nu een paar jaar en hier en daar komen oerpreien op van bolletjes die ik bij het rooien over het hoofd gezien heb en die hebben er zo te zien geen last van.


En de Oostindische kers heeft geweldig gebloeid. Wat je overhoud zijn de zaden en die zijn behoorlijk winterhard. Als ik niet oppas is volgend jaar mijn hele tuin bedekt met deze kleurige woekeraar. Ga ik wel een stokje voor steken.


De planten van de zoete aardappel zien er niet meer uit . Ze moeten er nú uit. Op de foto de plant die in de volle grond staat. De plant in pot had ik ook al eruit gehaald.


Wat een megaoogst, maar niet heus. Er zijn zichtbare knolletjes maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ik moet maar eens even nadenken of ik dit experiment nog een keer ga herhalen.
Ik heb wel een paar scheuten in een potje water gezet en daar kwamen binnen een paar dagen al worteltjes aan. Die kan ik natuurlijk gewoon binnen in een pot zetten en zien of ze de winter doorkomen.


De Chinese bieslook begint uitgebloeid te raken. Overal zie ik zwarte zaadjes in de uitgebloeide bollen. Voordat ze zich verschrikkelijk gaan uitzaaien knip ik alles af. Het was weer een leuk randje in de tuin, met bloemen die veel insecten aantrokken. De strook planten wordt wat breed dus daar zal ik een stuk van afsteken. Maar dan kan ook volgend voorjaar nog.



Het wordt al een beetje schemerig, tijd om naar huis te gaan.

donderdag 15 oktober 2015

Pompoen slachten

De lage temperaturen van de laatste tijd nodigen uit om aan herfstkost te beginnen. Ik besluit om de eerste pompoen van dit najaar te gaan slachten. Groente slachten klinkt gek maar het is een algemeen gebruikte term. En ga er maar aanstaan een pompoen van een paar kilo in mootjes te snijden, daar komt heel wat kracht bij kijken : )
Ik deel hem in vieren, bestrijk de parten met wat olie en bestrooi ze met komijnzaadjes. Dan rooster ik de schijven pompoen in de oven op 175 °C totdat ik een prikker er makkelijk in kan steken. Iets af laten koelen en dan schep je zo al het vruchtvlees eruit.



Met deze puree maakte ik pompoensoep. Overigens was het op een dag dat ik nog buiten kon zitten. De laatste : (


De dreiging van nachtvorst van zondag op maandag heeft me een slapeloze nacht bezorgd. Zo bang was ik dat mijn knolselderij zou bevriezen. Moet je bedenken dat ik ze in februari al gezaaid heb, de hele zomer aangeaard en vertroeteld met regelmatig een schepje mest en water wanneer dat nodig was. Ze stonden er nog prachtig bij en dan zou het mis gaan vlak voor de oogst. Dat zou ik echt pijnlijk gevonden hebben. Maandagochtend ben ik dan ook meteen naar de tuin gegaan en natuurlijk was er niets aan het handje.
Toch heb ik alle knolselderij geoogst. (slechts) Een ervan was ten prooi gevallen aan de woelmuizen. Knolselderij heeft een flinke wortelkluit waar ze niet zo snel doorheen knagen maar bij een kleintje was het toch gelukt.




En weer een stukje van de tuin is leeg.
Ik ging nog maar even verder met de pastinaken. Die zijn winterhard maar niet woelmuisbestendig dus hup, eruit. Alleen het eerste zaaisel is gekiemd en aangeslagen. Dus geen mega-oogst maar toch leuk. Enkele wortels zijn flink gescheurd. Die kunnen niet lang bewaard worden.


Nu ik toch met de wortelgewassen bezig ben ga ik nog maar even door met de laatste bietjes. Die hebben dit jaar niet veel gedaan. Geen idee wat de oorzaak is. Volgend jaar maar eens nieuw zaad bestellen.
Zo op de foto lijkt het nog wat maar ze waren niet groter dan pingpongballetjes.


Wortelgewassen kun je goed inkuilen. Dat kan in de grond maar het kan ook in bakken met zand in de schuur. Voordeel van dit laatste is dat er minder snel beesten bij kunnen en dat er minder gevaar is voor bevriezing. Het zand moet wel wat vochtig zijn anders droogt alles uit.
Eerst haal je het loof van de wortels, bieten e.d. en vervolgens maak je een mooi bedje in het zand en dek je alles goed toe. Een oude potgrond- of vuilniszak losjes over de bak leggen om het licht te weren en klaar is je voorraadkamertje.



En dan maak ik van alle onaanzienlijke bietjes, die er van binnen toch prachtig uitzien, en gescheurde pastinaken nog maar weer een soepje.




Een schepje gekookte capucijners erbij en een dotje room......Heerlijk én warm.

dinsdag 6 oktober 2015

Al weer oktober.

En dan is het zo maar weer oktober. Ik moet er gewoon nog even aan wennen.
Op de tuin ga ik nu eindelijk de komkommerplanten eruit halen. Het blad is dor en droog maar er zitten nog heel wat vruchten aan, in diverse maten. Als deze op zijn is het echt gedaan met de komkommers van dit jaar. Deze soort, Market More, is overigens helemaal goedgekeurd. Die mag volgend jaar weer meedoen.


Daarna de kas netjes opgeruimd. Zelfs het stoepje geveegd : ) Nu staan er alleen nog paprikaplanten en basilicum.


 Aan de olijfkomkommers is nog lang geen eind. Tenzij het gaat vriezen want daar kunnen ze niet tegen. Ik plukte een emmertje vol. Ik had er nog meer kunnen plukken maar ik laat wat hangen voor de zaden. Op de foto zie je ook nog de laatste gele tomaatjes van de soort Mille Fleurs.


 De courgetteplanten worden zo langzaamaan bruin en wat snotterig. Maar er zit  nog wat aan.


Dit kleine bolcourgetje ging thuis meteen de soep in.

Ook de bonen zien er behoorlijk afgeleefd uit. Mooi hoe er hier en daar toch nog bloemetjes inzitten.


De kleinste boontjes pluk ik om te koken. Het is een verzameling van maten en soorten. Geen probleem want ze zijn allemaal lekker.


De rest wordt gedroogd. Wat ben ik blij met het voorraadje dat ik al heb. En wat een fijn, meditatief werkje is het doppen. Elk boontje is toch weer anders, prachtig.



Vergeten groentes worden steeds bekender. Bijna iedereen kent inmiddels de pastinaak en de snijbiet wel. Er is er echter eentje die echt nog onbekend is. Het is de haverwortel ofwel de paarse morgenster. 
Bij een vriendin zag ik vorig jaar de bloeiende planten in de tuin staan. Ze bewaarde wat zaad voor me en ik heb ze in het voorjaar gezaaid. En daarna ben ik ze vergeten. Tot ik op een gegeven moment toch wel opvallende sprieten boven de grond zag staan en niet meer wist wat het zou kunnen zijn. Naspeuren in mijn zaaioverzicht bracht de oplossing. 
De paarse morgenster is tweejarig en hij zou nu eetbaar moeten zijn. Dat ga ik dan maar eens proberen.
Op deze site kun je er meer over lezen https://www.mergenmetz.nl/tuin/groentesoorten/haverwortel/ 



Ik heb de wortel geschild en gestoofd. Op de foto kun je zien hoe de wortel na het schillen meteen verkleurt. Ook mijn handen zijn een beetje roestbruin verkleurd. En dit was nog maar één wortel!
Haverwortel wordt vergeleken met schorseneren maar die heb ik nog nooit gegeten dus ik kan niet zeggen of het klopt. Ik vond de smaak best lekker maar sommige stukjes waren wel erg vezelig. Goed kauwen, dus. Ik heb nog een flink aantal planten staan dus ik kan nog wat experimenteren. Natuurlijk laat ik ook wat staan om volgend jaar van de bloemen te kunnen genieten.

Op wat lege plekken in de tuin heb ik phacelia gezaaid, als groenbemester. Er komt een mooi lila/paars bloemetje in. We moeten wel een erg late winter krijgen om deze sprietjes nog in bloei te krijgen. Dat zullen we maar gewoon afwachten.