Zomer?

Deze laatste junidag lijkt het nog lang geen zomer te worden. Gelukkig zijn er mooie dagen tussendoor waarop de tuin weer wat kan drogen. En wat ben ik blij dat het water in mijn tuin vrij snel wegzakt en de planten niet blijvend in het water staan. Er zijn zelfs planten die het goed doen op al dat water. De pompoenen bijvoorbeeld groeien enorm. Ik moet ze al een eind langs het rek omhoog leiden en er is al een pompoentje!

Als mijn courgettes nu ook eens zo zouden groeien, zou ik wel leuk vinden. Ik ben dan ook heel verheugd met de eerste bolcourgette in wording. Ik kíjk hem groot.

De stokbonen staan in volle bloei en de eerste boontjes worden zichtbaar. Doordat de planten de hoogte in groeien kan de wind erdoor blazen waardoor de planten, tussen de buien door, steeds goed kunnen drogen. Ik ben dan ook heel tevreden met de stoksperziebonen die ik dit jaar voor het eerst heb gekozen in plaats van stamsperziebonen. De stamsperziebonen bij de buren liggen plat op de grond en hier en daar te verpieteren.

Sommige planten, zoals de uien, hebben het niet zo naar de zin. Ik denk dat de vochtige omstandigheden allerlei schimmels welig doen tieren. Het loof ziet er op sommige plekken niet meer uit en ik begin maar met rooien.
Wat een kleine uitjes zitten er aan! Bij sommige is alleen de stengel verdikt, meer een bosui dan een bewaarui. Op het eerste gezicht zie ik geen beesten erin. De uienvlieg is namelijk dol op uien en kan veel schade aanrichten. Daarnaast heb ik al een paar jaar last van koprot in de uien. Een minder smakelijke naam voor een aandoening die precies doet zoals hij klinkt; de punt van de ui gaat rotten en dit trekt steeds verder de ui in. Goed drogen kan helpen en ja, dat is deze weken nou net het probleem : (.
Eigenlijk is het een wonder dat je het jaar rond uien hebt.

De buren van de uien, de wortels, doen het dan weer fantastisch. Mooie, rechte en, niet onbelangrijk, lekkere wortels haal ik uit de grond. Om zo in te bijten en dat doe ik dan ook.

De worteltjes van AH had ik voorgezaaid en in een pot overgezet. Dit als experiment, want wortels moet je eigenlijk niet voorzaaien maar meteen op de plek zaaien waar je ze uit wil laten groeien.
Als ik ze ga oogsten komen er grappige gedrochtjes uit de aarde tevoorschijn. Ze hebben het duidelijk wat moeilijker gehad. Maar smaken nog steeds goed.

Wat hebben we genoten van de tuinbonen maar nu raken de planten leeg en een eerste rij haal ik eruit. Daar kunnen mooi de winterpreien in. Eerst de grond wat losmaken, een flinke schep compost erbij en dan de planten flink diep in de grond zetten om zo de lange witte stelen te kweken. En al is de grond nat, toch moeten de net geplante plantjes een flinke scheut water. Geen probleem, de regenton zit boordevol : )

En dan komt er toch weer een bui aan. Tijd om naar huis te gaan.

De tweede ronde!

  Ineens is er een omslag op de tuin. De planten van het voorjaar gaan in bloei schieten of vinden het welletjes en dus is het tijd om eens flink te gaan ruimen op de tuin en een nieuwe zaaironde in te luiden. Door de vele regen moet ik dat echter even uitstellen want om nou in de stromende regen te gaan sjouwen met natte planten.....
Gisteren was het droog en toen was het veel, heel veel. Dan komt er zo'n 'help' moment waarop ik niet meer weet hoe ik alle oogsten en grove plantenresten (die niet in het compostvat kunnen), van de tuin krijg. Gelukkig wil Ton dan mijn reddende engel zijn : ) en helpt mee sjouwen.

 
De oerprei begint af te sterven en ik oogst de wortelbolletjes die er uitzien als zilveruitjes. Thuis leg ik ze op het gras in de regen, dan spoelen ze wel schoon.

 Als je die bolletjes van dichtbij bekijkt zie je dat er allemaal kleine bolletjes om de grotere bol heen groeien. Die kunnen na droging weer uitgeplant worden, waarna er vanaf het najaar tot in het voorjaar weer groene preitjes te knippen zijn. Lang niet zo dik als gewone prei maar toch leuk en lekker. Je kunt je voorstellen dat er bij het oogsten al bolletjes loslaten en in de aarde achterblijven. Inmiddels kom ik dus al op allerlei plekken op de tuin oerprei tegen.

De bieten doen het goed met de regen. In geen jaren heb ik ze zo mooi gehad. Vorig jaar was het zaaigoed volgens de verpakking nog geschikt maar in de praktijk viel het tegen. De grond waar ik op kweek, venige zandgrond, is echte 'bietengrond' dus dat was een tegenvaller. Ik ben dan ook extra blij met deze prachtige oogst. Een volgende ronde is al gezaaid. Onder andere bieten met de stoere naam 'bulls blood'. Ik ben heel benieuwd hoe die er uit gaan zien.

bieten Egyptische platronde en kogel

Het loof van de aardappelen hangt ver over de bakken waarin ik ze gepoot heb, en wordt al wat geel. Ik ben bang dat ze, ondanks de ruime afvoergaten, te nat staan. Dus ga ik ze maar omkeren en kijken wat het geworden is. De opbrengst is niet echt gruwelijk groot maar toch leuk om een paar maaltjes eigen aardappelen te hebben. En ik heb weer plaats om zomersoorten zoals chinese kool en venkel te zaaien.

 Had ik dit jaar zo'n mooie teeltlijst gemaakt....ben ik vergeten erop te zetten welke aardappelen ik gepoot heb. Nou ja, als ze maar lekker zijn. Nog een paar dagen drogen en dan zal ik ze proeven.

Naast alle jubelverhalen zijn er ook gewassen die het minder doen. De sugar snaps zijn de soort 'Sprint'. Ze groeien inderdaad snel maar ze zijn ook snel klaar ermee en ook de opbrengst is matig. Of is de kou aan het begin van het seizoen de oorzaak? Het blijft toch altijd koffiedik kijken.
Vandaag heb ik de planten afgeknipt en kleingeknipt in de compostbak gedaan. De wortels van de planten bevatten stikstofbolletjes en die laat ik in de grond als voeding voor het volgende gewas.
Het bedje ligt er weer strak bij en voor de derde keer dit jaar zaai ik Turkse spinazie. De voorgaande keren schoot het meteen in bloei en ik ben benieuwd of het deze keer wel goed gaat. 

Ik scharrel nog wat tussen de aardbeien. Die hebben het met alle regen zwaar te verduren. Ik moet ze na de pluk dan ook meteen schoonmaken en verwerken.
Ik zie dat ook de zwarte bessen beginnen te rijpen. Nog even opsparen in de vriezer en dan ....  Mmmm, zwarte bessen-aardbeienjam maken.

Experimenten en vaste klanten

Elk jaar ga ik meerdere experimenten aan. Het ene lukt en het andere valt soms wat minder uit. Zo zaaide ik vorig jaar de paarse morgenster oftewel de haverwortel (een tweejarige plant). De wortel ervan is in het eerste jaar eetbaar. Een zogenaamde vergeten groente die vergelijkbaar is met schorseneren.
De planten groeiden vorig jaar prima maar helaas vond ik de wortel niet echt geweldig. Ze bleven heel dun en nauwelijks de moeite van het oogsten waard. Kwam het omdat ik ze wat dicht op elkaar had laten staan? Ik weet het niet. Ik heb de planten laten staan en kreeg nu een prachtige toegift in de vorm van bloemen.

Deze bloemen veranderen in pluizebollen, net zoals bij paardebloemen maar dan heel groot. Om te voorkomen dat ik volgend jaar alleen nog maar paarse morgenster op de tuin heb haal ik de uitgebloeide bloemen en pluizebollen weg. Wel leuk om de zaden weer uit te delen aan wie ze eens wil proberen.

Een ander probeersel was het uitzaaien van zelfgeteelde pastinaakzaden (ook een tweejarige plant). In het eerste jaar eet je de wortel en als je de plant laat staan bloeit hij in het tweede jaar met prachtig gele bloemschermen. Een aantal zaden die daaruit kwamen heb ik vorig najaar meteen in de tuin uitgezaaid, gewoon losjes uit de hand. Ik was benieuwd wanneer de zaden spontaan zouden ontkiemen en of ze de winter wel zouden overleven.
Nou, dit is gelukt kan ik wel zeggen. Alleen zijn de zaden op heel verschillende momenten ontkiemd. Een plant zag er inmiddels zo volgroeid uit dat ik hem ben gaan opgraven. Dat was een hele klus, zo diep en vast zat-ie. En al vind ik pastinaak eigenlijk meer een herfst- en wintergroente, deze ging met snijbiet de soep in wat verrassend lekker bleek te zijn.

Naast de experimenten zijn er natuurlijk heel veel jaarlijks terugkerende soorten.
Zo is de aardbeienoogst echt op volle toeren. Gelukkig liggen ze op een laag stro, anders zouden ze nu op de grond in de regen liggen en daar worden ze niet blij van. Ik haal bakken vol weg, zo rijp mogelijk geplukt en zelfs wanneer het regent. Met zo'n overvloed is het niet erg als er hier een daar een slak mee-eet. Ik heb zelfs wat planten zonder net waarvan de aardbeien voor de vogels zijn. Maar als ze ze niet opeten zijn ze voor mij : )

De tuinbonen beginnen dik genoeg te raken om te plukken. Nog niet helemaal volgroeid zijn ze superzacht van smaak.

De bloemkoolplanten zijn allemaal op dezelfde dag uitgeplant en toch zijn de planten allemaal verschillend van grootte. Een ervan heeft een schattig, vuistgroot, babybloemkooltje. Het blad vouw ik er als een dekentje overheen, dan blijft de bloemkool mooi wit. Elke keer als ik op de tuin ben zal ik kijken of het tijd is om hem te snijden (én of er geen rupsen in zitten). Te vroeg betekent een heel klein vast kooltje en te laat betekent bloeiende bloemkool. Het is altijd een beetje gokken wat het juiste moment is.

In de kas hebben de planten geen last van de enorme regenval van de afgelopen week. Ze groeien geweldig!

Bij de komkommerplanten heb ik de eerste bloemknoppen eraf gehaald. Zo kunnen de planten nog wat verder groeien en groter blad maken voordat hun energie in het vruchten maken gaat zitten. Dat doe ik ook bij de courgettes en de pompoenen.
De snackkomkommer krijgt zijn eerste komkommertjes. Nog een paar dagen en dan kan ik ze proeven.

Snackkomkommer: Picarino F1

Het AH tomaatje Red cherry doet het ook prima. Een stevige stam, meerdere bloemtrossen en zelfs al een eerste trosje beginnende tomaatjes. Alleen zitten er wat luizen op de plant, dus die moet ik even met anti-luizen knoflookspray behandelen.

Red cherry

Nog even zijn er klaprozen. Zelfs in de regen zitten er hommels op. Die laten zich net zo min weerhouden als moestuinders.

Moestuinmenu"s

Aan het begin van het moestuinseizoen ben ik blij als ik één keer per week van eigen tuin kan eten. En dat zijn dan raapstelen of een in de kas overwinterde spitskool. Langzaamaan eet ik steeds vaker van de tuin. En altijd weer is er een moment dat de tuin 'ontploft'. Gisteravond ging ik 'alleen maar' mijn net gezaaide rode bieten water geven. Met de felle zon van deze dagen zullen deze anders niet kunnen ontkiemen. Maar rondkijkend kwam ik tot de ontdekking dat ik echt niet alleen water moest geven maar dat er veel te oogsten was.
Niet meer drie aardbeien die meteen opgegeten worden maar een bakje vol. Niet 10 sugar snaps maar een bakje, en zo ging het maar door.

Uiteindelijk kwam ik met volle fietstassen thuis. Daarin had ik aardbeien, wilde rucola, rode bieten, snijbiet, al wat knoflook, een zakje met verzamelde bladgewassen zoals snijandijvie en tuinmelde en ook nog een mooie krop eikebladsla voor de buurvrouw.

Dat betekent dat ik vanaf  nu nauwelijks meer groente mee  hoef te nemen als ik boodschappen doe, maar dat ik het menu afstem op wat ik van de tuin haal.
Dat maakt mij creatief, al wil ik ook nog wel eens makkelijk voor een stamppotje kiezen. Zeker na een werkdag is het fijn als ik niet zo lang in de keuken hoef te staan. Doordat de samenstelling aan allerlei blad echter steeds anders is, zijn zelfs die gewone stamppotjes steeds weer anders. En lekker!

De  geoogste snijbiet gaat morgen de soep in (lekker met een gefruit uitje en een handje kokos) en met de bietjes en sugar snaps, die een perfecte combinatie zijn, zal ik een goed gevulde salade maken. Zo kom ik dubbel en dwars aan de aanbevolen hoeveelheid groente per dag : ).

Naast alle oogstbare gewassen zijn er natuurlijk ook nog heel veel soorten die nog niet zo ver zijn. Zo slingeren de pronkbonen zich tot halverwege de stokken en zijn de capucijners een stapje verder met hun eerste peulvorming.

De witte lupine, waarvan je de zaden kunt eten, begint net in bloei te komen.Terwijl de roze, die er alleen voor de sier én de bijen is, al helemaal staat te stralen.

En morgen is het tijd om te gaan wieden. Na de regen komt het onkruid in actie en daar ga ik een stokje voor steken. Gelukkig is het warm en droog zodat het snel zal verwelken en ik het dus gewoon kan laten liggen. Maar dat zie ik morgen weer.