donderdag 7 april 2016

Slakken? Slakken!

Dat de tuin niet alleen van mij is weet ik allang. Muizen, vogels, rupsen en allerlei klein en groter gedierte komen langs en eten een hapje mee. Slakken behoren daar ook toe. Het waren er nooit zo veel dat ik er last van had en ik kon het nooit zo goed begrijpen dat anderen er wel last van hadden en ik niet. Tot nu toe dan, want ze hebben mijn tuin ontdekt : (
Kleine zwarte- en tijger naaktslakken zwermen, als het donker is, uit in mijn tuin. Ik weet niet of slakken zwermen maar het zijn er zoveel dat ik de vergelijking met bijen wel op vind gaan. De tuinbonen en sugar snaps zien er gewoon gerafeld uit en de slijmsporen maken duidelijk dat de daders toch echt onder de slakken te vinden zijn. Balen!


Overdag verstoppen ze zich en al zoekend waar dat zou kunnen til ik de loopplanken op en daar zitten ze, de donderstenen. Enkele tientallen pluk ik er vandaan. Zoveel dat de kippen ze niet allemaal opkrijgen.
Binnen een paar dagen zal ik weer kijken of er nog meer op de vochtige, donkerte afkomen.


Ook de woelrat(ten?) zijn vreselijk actief. Of komen die op de slakken af? In ieder geval krioelt het van de gangen waar inmiddels al wat net gezaaide raapstelen en rucola in is verdwenen.
Aan natuurlijke vijanden is op de tuin niet veel te vinden. Aan beide kanten van het volkstuincomplex wordt gebouwd en de ruigte die er was, met hoog opgeschoten elzen, wilgen en allerlei wilde planten, is verdwenen. En daar hadden fazanten en andere vogels net zo'n fijne verstopplek.

Hopelijk gaat mijn net geplante sla (eikebladsla, ijssla en wonder der 4 jaargetijden) de slakken overleven. Ik heb ze op verschillende plekken in de tuin gezet om te onderzoeken waar zich de minste ophouden.


 Ondanks dat het meestentijds best koud is komt zo langzamerhand toch een beetje leven in de tuin. De worteltjes zijn ontkiemd, de plantuitjes lopen uit en her en der komen vaste planten op. De rozetten van de aardbeien, de frambozen en de prachtige kleuren van de lavas.


uien

lavas
 
De snijbietplanten van vorig jaar hebben de winter overleefd en lopen uit. Alleen gaan ze dan in bloei schieten. Dus rooi ik ze (en amper een slakje te vinden. Lusten ze zeker niet) en oogst nog ruim voldoende voor een heerlijke pan snijbietsoep.




 Groener bestaat niet.

1 opmerking:

  1. Gisteren is het mannetje fazant aangereden waarschijnlijk, ik vond hem, en is vrij snel dood gegaan, ik zal hem missen

    BeantwoordenVerwijderen