Ook van de oost-Indische kers vallen de zaden. De planten zijn uitgegroeid tot meer dan een vierkante meter en wanneer ik de plant een beetje van de grond til zie ik hopen zaden liggen, net kleine knikkers. Dan moet ik altijd een beetje zuchten want ik weet dat ze vorstbestendig zijn. Dus je kunt wel nagaan hoeveel oost-Indische kerszaailingen ik volgend jaar weg moet halen. Vandaar dat ik nu maar vast zoveel mogelijk zaden opraap.
Die zaden kun je inmaken als een soort kappertjes. Dat heb ik eens geprobeerd maar ik vond het niet zo'n succes. De zaden gaan niet op de composthoop maar mee naar huis en in de GFTbak.
Eigenlijk is bovenstaande foto een afspiegeling van hoe de tuin er op dit moment bijligt. Een zooitje! Het was te warm om alles bij te houden en daarnaast was en is er zoveel oogst dat ik mij vooral bezighoudt met plukken en verwerken van emmers groente en fruit.
Nu het wat koeler is en ik weer iets langer, zonder te smelten, op de tuin kan zijn, zie ik echter goed wat er allemaal moet gebeuren. De Afrikaantjes liggen en verdord bij, een van de courgetteplanten heeft het opgegeven, sla staat te schieten, uitgebloeide cosmea's en goudsbloemen vragen om uit de grond gehaald te worden en de tomaten die leeggeplukt zijn zijn maar weer nieuwe scheuten gaan maken en bloeien zelfs weer. Waar zal ik eens beginnen?
Toch maar weer oogsten. De zaden van de sojaboontjes Edamame black pearl zijn zo goed als droog
En als ik de planten uit de grond haal ben ik meteen aan het opruimen. Zo sla ik twee vliegen in een klap. Ik knip de planten fijn en strooi de stukjes op de lege plekken als mulch.
De venkel vind ik dik genoeg en als ik hem uit de grond haal kan ik prachtig zien hoe diep hij naar water heeft gezocht. Ik denk dat de wortel wel zo'n 30 cm lang is.
De Butternut pompoenen heb ik een keer water gegeven en misschien is een ervan daar zo van geschrokken dat hij uit zijn vel gebarsten is. Gelukkig drogen de scheuren weer en heeft hij er, zo te zien, geen last van.
De spitskool en palmkool bewijzen dat het gezegde helemaal terecht is. Ze groeien als kool. De prachtige spitskool op onderstaande foto is daarna helaas belaagd door een beestje dat allemaal gaatjes in het blad maakte. Net of er met een perforator in geknipt is. Ik denk aan een rups maar heb hem nog niet kunnen ontdekken.
Er zijn zoveel paprikaatjes mini Bell dat ik ze ga roosteren. Daarna heb ik ze gepureerd (eerst velletje eraf en zaden eruit) en gekruid. Het blijkt een heerlijk smeerseltje te zijn voor bijvoorbeeld op een broodje kaas.
In de achtertuin zijn de sterappels plukrijp. De kauwtjes en gaaien zijn al weken aan het proeven welke de lekkerste is. Daarvoor kiezen ze de appels die een rood wangetje beginnen te krijgen. Maar nu gaat het met dat rood worden wel heel snel. Tijd om te plukken. Ze worden niet alleen rood, ze beginnen ook heerlijk te ruiken. Hmmm, dat wordt appeltaart bakken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten