Ik was eigenwijs geweest en had al diverse bloemen uitgeplant. Afrikaantjes, oostindische kers en gele nachtschone (mirabilis). Het is gek dat na zo'n koude nacht het ene plantje wel een tik gekregen heeft en het andere niet. De nachtschone kon er echt niet tegen en heeft het loodje gelegd. Gelukkig heb ik nog wat reserveplantjes staan.
De koolplanten (broccoli, rode kool, koolrabi) en aardappelen hebben ook wat schade opgelopen maar ik denk dat ze er wel overheen groeien.
Wie er goed tegen de kou kunnen zijn de tuinbonen en sugar snaps. De eerste bloemen zijn zichtbaar! En wat zijn ze mooi!
Tuinboon Grano Violetto
Sugar snaps Sprint
Je kunt wel zien waarom ze vlinderbloemigen heten.
De aardbeiplanten krijgen bloemen. Vorig najaar heb ik de mooiste uitlopers in een nieuw aardbeienbed gezet. Dan is het even afwachten of die kleine plantjes aan zullen slaan. Al hoef je daar bij aardbeien eigenlijk niet naar om te kijken. Hooguit moet je ze inperken.
Door het zonnige weer is het in de kas snel gegaan met de eerste bladgroenten. Raapsteel, mizuna en rucola zijn gaan schieten en heb ik dus zo snel mogelijk geoogst. De paar schieters met dikke stelen gingen naar de kippen die er verzot op zijn.
Wat ook ging schieten was de veldsla in de volle grond. De hele winter met kou en regen geeft het geen krimp maar zodra er warmte in de lucht komt is het voorbij. Omdat het zo'n leuke bloemetjes zijn laat ik altijd wat staan. En als ik de plek niet nodig heb zal ik ze laten staan tot het zaad rijp is.
Veldsla
Ik zie het eerste bloempje van het akkerviooltje. Nu moet ik ze in de gaten gaan houden. Niet te veel laten staan en zeker niet te veel laten uitzaaien.
Akkerviooltje.
Tussen het planten, wieden en water geven door zit ik eens op mijn bankje te pauzeren en te kijken wat ik waar nog neer ga zetten. Ik krijg het een beetje benauwd. Gaat het wel allemaal passen? Ik heb thuis nog zoveel op de vensterbank en in het muurkasje staan. Courgette, pompoen, bonen, paprika, tomaten, komkommer, basilicum.
De worteltjes van het zelfgemaakte zaailint komen heel erg slecht op. Dat werkt dus toch niet zo goed. Misschien komt het doordat ik de strook dubbelgevouwen heb. Dan moet het kiemplantje door nog een laag heen zien te komen. Hier moet ik volgend jaar maar eens verder onderzoek naar doen.
Omdat elk nadeel ook zijn voordeel heeft maakt het dat ik op de wortelrijtjes weer ruimte krijg.
En wat heb ik dit jaar ontzettend veel uien staan. Nu ze allemaal boven de grond staan valt het me op. Dan ga ik dus op tijd beginnen met oogsten.
In de kas gaat het goed met de ingegraven tomaten. Ze staan er stevig bij. Een soort is de Matina. Het blad is anders dan je normaal bij tomaten tegenkomt. Eerst vroeg ik me af of het wel tomatenplanten waren maar ik heb het nagekeken op de site van mevrouw Onkruid. Van haar heb ik het zaad gekregen op de Reclaim the Seeds ruilbeurs. Nog even en dan moeten er stokken bij en ga ik ze op hun definitieve plek zetten.
Tomaat Matina.
In april is het ook tijd om de appelboom in onze achtertuin te snoeien. Deze boom, een sterappel, heeft ons nogal voor verrassingen gesteld. Maar ja, dat komt ervan als je spontaan zo'n leuk klein boompje meeneemt. Allereerst bleef het geen leuk klein boompje maar groeide hij uit tot een van de grootste soort appelbomen. Daarnaast bleek het geen zelfbestuiver te zijn (wisten wij veel). En bovendien zou deze soort de eerst 7-10 jaar niet dragen.
Inmiddels zijn we zo'n kleine tien jaar verder, hebben her en der kleine!! appelboompjes gezet als bestuivers en hebben een professionele snoeier in de arm genomen die elke 1 à 2 jaar bij ons de boom in gaat. Vorig jaar zijn we dan voor het eerst beloond met kilo's en kilo's appels.
Dit jaar leek het of onze snoeier geen tijd voor ons zou hebben. Maar die boom moest en zou gesnoeid worden. We willen tenslotte onze buren niet alle zon wegnemen. Op Koningsdag was het prachtig snoeiweer, en ook nog vruchtdag volgens de zaaikalender.
En wat doen wij dan.....we doen het zelf.
Eerst het kippenhok en muurkasje afdekken tegen vallende takken en dan aan de slag. Gelukkig durfde Ton het aan om zelfs de boom in te klimmen toen hij er vanaf de ladder niet meer bij kon.
We zijn er heel wat langer mee bezig geweest dan onze snoeier. Veel overleggen en kijken was onze tactiek en dat resulteerde in een mooie open boom met nog genoeg bloesem voor, hopelijk, weer een goede oogst.
Daarna lag de tuin vol met takken. Zoveel knoppen als daaraan zaten! Zo jammer om te zien dat dit geen appeltjes gaan worden. Niet dat de boom dat zou kunnen dragen, maar toch. Dus heb ik maar een heel stel bossen voor in de vaas gemaakt en uitgedeeld.
En raad eens wie er belde toen we uit zaten te puffen van deze klus......... de snoeier. Notabene op Koningsdag. Ai, toen hadden we wat uit te leggen.
Na het snoeien mochten de kippen weer naar buiten. Ze genoten van de zon, en wij ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten